แผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง ตอนที่ 4

ครัวอันอุดมสมบูรณ์ของโลก อยู่ที่นี่

การลดหนี้สินของบมจ.ยูคอม ได้ถึง ๑๕,๓๑๐ ล้าน (หนึ่งหมื่นห้าพันสามร้อยสิบล้านบาท) ภายใน ๖ ปี ก็เพราะเราได้ลดหนี้เบื้องต้นในปี พ.ศ. ๒๕๔๓ ถึง ๑๐,๐๐๐ ล้านบาท(หนึ่งหมื่นบ้านบาท) ด้วยการขายหุ้นเพิ่มทุนของบมจ.ยูคอมให้แก่ บริษัท เทเลนอร์เอเซีย จำกัด จากประเทศนอร์เวย์ ที่เหลือก็ทำงานหนักหาเงินจ่ายดอกเบี้ย จ่ายหนี้เงินต้นไป เรื่อย ๆ มา ตลอด ๖ ปี ที่ผ่านมา

ชีวิตในช่วงที่ตกอับสุด ๆ ครั้งที่สองนี้ไม่ได้ทำลายความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณของผมเลย ในทางกลับกันวิกฤติครั้งนี้กลับพิสูจน์ให้ผมเห็นถึง สัจธรรมของชีวิต ชีวิตซึ่งปรุงแต่งมาเรียบร้อยแล้วเกือบทั้งหมดด้วย วิบากกรรม และในวัฎฎสงสารนี้ เราต่างเป็นคนเตรียมชีวิตทุกชาติมาด้วยตัวเราเองทั้งนั้นจงเชื่อในเรื่อง "กฏแห่งกรรม" จงมีจิตใจกล้าหาญเดินหน้าเผชิญวิบากกรรมต่อไป เพียงแต่จงมีสติว่า กำลังสร้างอะไรสำหรับชาติหน้ากำลังเตรียมตัวเป็นอะไรในชาติหน้า

---

ในวันนั้น ผมจึงก้าวไปข้างหน้า เพื่อไปเป็นเกษตรกรชั่วคราวไปปลูกข้าวเพื่อเผชิญหน้ากับชะตาชีวิต ผมรู้สึกว่าต้องเหนื่อยแน่ ๆ แต่กลับสบายใจลึก ๆ อย่างไรไม่ทราบ

.เมื่อฤดูฝนมาเยือนประเทศไทยของเรา ในเดือนกรกฎาคม ๒๕๔๓ ผมได้เริ่มทดลองปลูกข้าวเป็นครั้งแรกในชีวิตบนผืนดินที่แม่ทิ้งไว้ให้ชาวบ้านแถวสระบุรีเขาปลูกข้าว "ขาวดอกมะลิ ๑๐๕" กัน

"ขาวดอกมะลิ ๑๐๕ " ก็คือ "ข้าวหอมมะลิ" ของภาคอีสานนั่นเอง เพียงแต่พอเอาไปปลูกที่อื่น สิ่งแวดล้อมเปลี่ยนจากภาคอีสาน เมล็ดข้าวจะกลายพันธุ์ทันที

"พ่อบุญเรือง" แห่ง "โรงสีเกษตรกรศรีสว่าง" จังหวัดร้อยเอ็ด บอกผมว่าต้นข้าวหอมมะลิจะให้ผลผลิตที่หอมดอกมะลิมากๆ และเมล็ดข้าวยาวรีสวย ต้องปลูกในพื้นดินที่มีความกดดันต่อต้นข้าวสูง สิ่งแวดล้อมต้องสร้างแรงกดดันบังคับให้ต้นข้าวสร้างผลผลิตดี ๆ พื้นดินอื่นสบายไปเมล็ดข้าวไม่บึกบึน

---

พอเข้าเดือนธันวาคม เราเก็บเกี่ยวข้าวกัน ผมจ้างรถเกี่ยวข้าวมาเกี่ยวให้ สะดวกดีครับ ข้าวเปลือกถูกแยกจากรวงข้าว ใส่ถุง ใส่กระสอบให้เรียบร้อย พร้อมส่งไปอบและสีข้าว

ผมพึ่งบริการโรงสีที่ใหญ่และทันสมัยมาก เจ้าของรู้จักกันดีกับผม อยู่ที่ปทุมธานี ชื่อ "ปทุมไรส์มิลล์" ของคุณศุภเดช พูนพิพัฒน์ เจ้าของธนาคารธนชาตินั่นเอง ที่นี่เรียกว่า จอดป้ายเดียวเสร็จภาระกิจทุกชนิด ฝรั่งเรียกว่า "วัน สต๊อบ ช๊อปปิ้ง" เขาอบให้ สีให้ ใส่ถุง ๕ กิโลกรัมให้ขนขึ้นรถกลับบ้านได้เลย

จริงๆ ผมก็ควรนำข้าวไปตากแห้งตามลานก่อนเก็บใส่ยุ้งฉาง แล้วจึงนำไปสีที่โรงสีใกล้ๆ กันที่ไร่ แต่ผมไม่ได้ทำเช่นนั้น เพราะขั้นตอนปกติตามขบวนการปลูกข้าวของชาวนาแท้ๆ ทำลำบากแถวอำเภอพระพุทธบาทในจังหวัดสระบุรี อย่างที่เรียนไว้ตอนต้นว่า ตามแนวทางที่ราชการปฏิบัติแล้ว ละแวกนี้ไม่เหมาะสมแก่การเพาะปลูก จะหาชาวนาเยอะแยะก็ไม่มี เวลาจะลงแขกดำนาเกี่ยวข้าวก็เกือบจะบ่มีไผ๋มา

เดี๋ยวนี้พิธีลงแขกที่ดี ๆ เกือบสูญพันธ์จากประเทศไทยเราแล้ว เหลือแต่การลงแขกแบบเลว ๆ ที่พวกอันธพาลและวัยรุ่นชอบใช้กับคนดี คนไทยเราท้อแท้และกลัดกลุ้มกับปัญหาของวิถีชีวิต เกินกว่าที่จะมาเกื้อกูลกัน

เมื่อไม่เหมาะสมสำหรับทำการเกษตรกรรมจึงไม่มีระบบชลประทานในอำเภอพระพุทธบาท เกษตรกรจึงต้องฉวยโอกาสเมื่อฝนมา รีบลงมือทำในสิ่งที่ตั้งใจ ไม่ว่าจะเป็น ทำสวน ทำนา โดยเร็ว ซึ่งบางครั้งก็ทำให้เกิดความผิดพลาดเสียหายได้

การไปปลูกข้าวไว้กินเอง หรือไว้แลกกับผลิตผลทางการเกษตรประเภทอื่นก็ดี เป็นขั้นตอนการเรียนรู้ด้วยภาคปฏิบัติจริง ๆ เพื่อนำไปสู่ความเข้าใจในการดำรงชีวิตประจำวัน ประจำฤดูกาล และประจำปีของเกษตรกร โดยเฉพาะกลุ่มเกษตรกรที่เป็นเพื่อนร่วมชาติกว่า ๒๐ ล้านคนของเรา "ชาวนา" นั่นเองครับ

ผมใคร่ขอย้อนกลับไปช่วงสถานการณ์วิกฤตทางเศรษฐกิจเกิดขึ้นใหม่ๆ ของประเทศไทย ประมาณปีพ.ศ.๒๕๔๐ ช่วงที่ผมนั่งกังวลว่า ถ้าสถานะภาพทางการเงินของคนในประเทศเราไม่ดี การใช้บริการของธุรกิจต่างๆ และการจับจ่ายใช้สอยก็ลดน้อยลงมากจนอาจทำให้ธุรกิจล้มเหลวเป็นลูกโซ่ตามกันเป็นแถว

แต่ท่ามกลางวิกฤตของเศรษฐกิจมีธุรกิจอย่างหนึ่งที่เป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์ทั้งหลายบนโลกนี้ที่ไม่กระทบกระเทือนหวั่นไหวอะไรกับวิกฤตการนั่นคือธุรกิจอาหาร อาหารเป็นปัจจัยสำคัญที่สุดสำหรับมนุษย์ ยารักษาโรคเราไม่ต้องใช้ทุกวัน เพราะถ้าเรารักษาร่างกายให้แข็งแรงแล้ว ก็ไม่ต้องใช้ยา ที่อยู่อาศัยและเครื่องนุ่งห่ม ก็ไม่ต้องเสาะหามาเลี้ยงปากท้องวันละหลาย ๆ หนเหมือนอาหาร

ประเทศไทยของเรา อาจจะไม่มีน้ำมันดิบพุ่งกระฉูดขึ้นท้องฟ้าอย่างเพื่อนบ้านชาวมลายูเขา อาจจะไม่มีบ่อเพชร บ่อทอง เหมือนประเทศทางทวีปอเมริกาใต้และทวีปแอฟริกา แต่เรามีดินที่อุดมสมบูรณ์และภูมิประเทศที่มีภัยทางธรรมชาติน้อยที่สุดประเทศหนึ่งในโลก

มนุษย์โลกกำลังเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็วน่ากลัว ถ้าจะพูดว่ากำลังจะล้นโลก ก็คงพูดได้เพราะประเทศจีนและประเทศอินเดียแค่ ๒ ประเทศ ก็เพิ่มประชากรให้โลกเราปีหนึ่งๆ ไม่ต่ำกว่า ๒๐-๓๐ ล้านคน

ผมเชื่อว่า วันที่อาหารที่มีคุณภาพและประโยชน์ทางโภชนาการ จะมีค่ามากกว่าทองคำและน้ำมันจะมาถึง การเตรียมตัวให้พร้อมรับโอกาส จึงเป็นเรื่องสำคัญ

ชาวไทยเรา มีคุณภาพและศักยภาพที่จะเป็นผู้เกื้อกูลชาวโลก ทั้งด้าน "แผ่นดินธรรม" กล่าวคือ เปิดโอกาสให้ชาวโลกได้มีโอกาสเข้าถึง "พระรัตนตรัย" เพิ่มสันติสุข ลดความชิงชัง และการทำร้ายซึ่งกันและกัน เรามีวัดถึง ๓๐,๐๐๐ วัด กระจายทั่วทั้งประเทศ เรามีพระภิกษุและสามเณรกว่า ๓๐๐,๐๐๐ รูป ไม่มีที่ไหนพร้อมเท่านี้แล้ว

ส่วนทางด้าน "แผ่นดินทอง" นั้นคือ พื้นดินอันอุดมสมบูรณ์ ไม่มีภัยของภูเขาไฟ และแผ่นดินไหว เช่นอินโดนีเซียหรือญี่ปุ่น ไม่มีไต้ฝุ่นหรือลมมรสุมกระหน่ำ เช่นฟิลิปปินส์หรือเวียดนาม อากาศก็ค่อนข้างจะคงที่เกือบทั้งปี ยกเว้นช่วงฤดูแล้งในเดือนธันวาคมและเดือนมกราคมที่อากาศอาจจะหนาวเย็นมากในบางภาค ผืนดินส่วนใหญ่ราบเรียบ เหมาะแก่การเพาะปลูกและทำระบบชลประทานก็สะดวก อีกทั้งมีกองทัพเกษตรกร มือวิเศษ เป็นสิบๆ ล้านคน จะหาที่ไหนกันได้แบบนี้

ประเทศอิสราเอลจ้างคนไทยไปช่วยงานในไร่ ในสวน กลางทะเลทราย ปีหนึ่งหลายหมื่นคน ในโลกนี้มีประเทศกว่า ๒๐๐ ประเทศ แต่เขากลับเลือกคนที่เหมาะสมที่สุดคือ "ชาวไทย" ไปทำงานใน "คี บุท ซิม" ในฟาร์มของเขานั่นแหละครับ

พวกคนตาบอดและหัวใจบอดจากประเทศไทย ไปเยี่ยมชมวิธีการเพาะปลูกพืช ผัก ผลไม้ ของอิสราเอลปีหนึ่งเป็นสิบคณะ ก็ได้แค่อยากนำเทคโนโลยีของเขามาใช้ในประเทศของเรา จะเอามาทำไม ที่โน่นต้องประหยัดน้ำ และต้องปลูกผักและพืชในกระถาง ก็เพราะเขาอยู่กลางทะเลทราย ทำไมไม่ดูว่าเขาใช้ใครทำงานทั้งหมดนี้ล่ะ เสียดายเงินแผ่นดินที่ใช้ในการเดินทางไปดูงาน